Manieren van geluk

-Geluk komt voort uit het vermogen oprecht te voelen, eenvoudig te genieten, risico’s te nemen en onmisbaar te zijn-
Dit komt voort uit één van mijn interessante boekjes die ik heb gekregen tijdens mijn verjaardag en die mij veel steun geven tijdens mijn eerste weken hier in Nieuw-Zeeland.
Ik geef eerlijk toe dat ik het best wel een beetje moeilijk heb. Het zoeken naar werk gaat vrij moeizaam,het valt namelijk niet mee om voor 2 maanden werk te vinden. En in het begin wist ik ook niet echt waar ik het allemaal moest zoeken. Ik ben dus ook maar begonnen om te kijken voor eventueel vrijwilligerswerk en ik heb op het internet een leuke dansschool gevonden. Dus daar ga ik morgen even voor kijken. Ondanks de moeizame start, blijft er beetje bij beetje wel vooruitgang in zitten. En op de één of andere manier blijft er toch een positieve kracht in mij om door te gaan en niet op te geven. Nou helpt het ook wel dat ik veel ‘tools’ van discovery kan gebruiken.

Natuurlijk heb ik evengoed wel nog leuke uitstapjes gemaakt. En begin ik mijn weg nu zo onderhand wel te vinden in Auckland. Er zijn alweer teveel weken verstreken na Discovery. Zoals de meeste wel weten bestaat Nieuw-Zeeland uit vulkanen. ( Die nog wel eens willen uitbarsten) zo ook Auckland City. Én heb ik ook al veelvoudig gemerkt dat het gebouwd is op heuvels. Kan best wel vermoeiend zijn, aangezien mijn conditie (nog) niet zo goed is. Ik ben naar Devonport geweest, dat is een plaatsje dat aan de andere kant van het water ligt, van hieruit heb je een mooi uitzicht van de skyline met de Skytower. Hier zijn uiteraard ook weer heuvels te vinden, waar we op zijn geweest! Ik ben de naam van de heuvel vergeten,maar die krijgen jullie nog van mij tegoed. Maar in ieder geval, het was er ontzettend winderig, maar wel een heel mooi uitzicht op andere eilandjes. Daarna ben ik ook nog even naar Takapuna geweest, weet ik ook meteen waar dat ligt en hier hebben we even over het strand gelopen.
In het weekend van 20 Oktober zijn Trudy en ik afgedaald naar Napier. Ook dit was weer een plezierige, maar lange tocht. Dat weekend was er labour weekend en dat houdt in dat iedereen op maandag een extra dag vrij heeft. En dus ging iedereen er een weekendje op uit, en dat houdt in......filefilefile en nog eens file om Auckland uit te komen. We kwamen dus vrijdagnacht pas aan in Napier na 8 uur rijden. Omdat vader Von Hartitzsch ging trouwen, waren Stacey en Nathan van Sydney gekomen en Anna vanuit Wellington. Het was echt ontzettend fijn om hun weer te zien na een lange periode. Zaterdag was het dus tijd voor de bruiloft, maar voordat het zover was zijn we eerst nog die morgen gaan shoppen. Want Anna moest nog een jurk voor de bruiloft. Wat ik heb gemerkt, is dat ze in Napier echt leuke winkeltjes hebben. De meeste winkels zijn wel een beetje prijzig, omdat het allemaal designer boetiekjes zijn. En ze kennen hier geen H&M of Zara. Maar daardoor heb je wel vaker kleren die niet iedereen draagt. De ceremonie vond in de openlucht plaats, ook weer in de heuvels. Dat is weer eens wat anders dan gewoon in het gemeentehuis trouwen. Na de ceremonie hadden ze daar nog koffie & thee met een hapje. En werden natuurlijk de nodige familiefoto’s gemaakt. Van daaruit zijn we naar een zaal gegaan waar het feestmaal kon gaan beginnen. Hier was het zo dat je je eigen drank mee moest nemen, en daar hadden Trudy en Anna wel goed voor gezorgd,haha. Ik zal niet teveel uitbreiden over de avond, afgezien van het feit dat ik behoorlijk aangeschoten was. En ik heel verassend een kater had de volgende morgen. Die middag heb ik ook nog eens een fotoshoot mogen doen, nadat ik 3 pijnstillers had genomen of zo! En het was ook nog eens behoorlijk buiten mijn comfort zone! Anna studeert namelijk mode aan de universiteit in Wellington. Zij moest voor haar eindproject twee kledingstukken ontwerpen en dat gaan promoten middels een poster en een modeshow. Dus ze had gevraagd of ik model wou staan voor de poster. Deze kledingstukken bestonden dus uit een zwarte short ( echt supergaaf gemaakt), en dus erg kort en een top. De foto’s werden gemaakt bij een boerderij, wat een mooie locatie was. Alleen de eerste foto’s waren buiten in de koude wind vooraan de oprijlaan. En hier komt het gedeelte ‘ out of my comfortzone’ Stel je even voor; een meisje met een super kort broekje en top, hoge hakken; op het platteland en een camera voor haar neus. Vele auto’s die voorbij kwamen (boeren) gingen dus wel even langzamer rijden en even flink toeteren!!! Ehm, er zijn van die opnames maar weinig gelukt,haha! Het was evengoed wel een leuke ervaring en we hebben dan ook veel gelachen samen! Die dag was Ron ook nog aangekomen vanuit Auckland, hij moest namelijk vrijdag en zaterdag nog werken en zijn we met zijn allen uit eten geweest. We hadden alvast de verjaardag van Barbara gevierd: de moeder van Stacey, Trudy, Nathan en Anna. Die maandag hadden we dus allemaal nog een extra dagje vrij en heb ik het maar even rustig aan gedaan na twee drukke dagen. Trudy en Ron hadden een drukke dag om alvast wat dingen te regelen voor hun bruiloft. En ’s middags zijn we met zijn allen alvast naar de locatie geweest waar de bruiloft gaat plaatsvinden. Ik gaat niks verhullen, maar ik stond perplex hoe ontzettend mooi het daar is!!!
Tegen vijf uur ’s middags zijn we weer terug gereden naar Auckland. Wéér 6 uur lang in de auto zitten. Ik moet er echt nog aan wennen zeg, maar het scheelt dat je wordt vermaakt door verbluffende en afwisselende landschappen.

Eenmaal terug in Auckland ben ik nog naar de West-kust geweest. De zee is er erg wild aan en sommige plaatsen zijn zelfs te gevaarlijk om te surfen. Ik ben naar het plaatsje Whatipu geweest, en ik was aangenaam verrast. Hele brede stranden met achter je duinen, veel groen en verderdoor immense heuvels.
Vorige week heb ik al een beetje morgen proeven aan de zomer die voor de deur staat! En dus ben ik naar de oost-kust geweest, waar ik al een beetje ben verkleurd. Nieuw-Zeeland is omringt door water, en heel veel stranden. Daar komt ook nog eens bij dat het een doordeweekse dag was, met als voordeel dat we het strand vrijwel alleen tot onze beschikking hadden. Te Muri Beach is ook weer omringt door een mooie omgeving en heel verassend schapen in je achtertuin. Ik heb nog nooit op het strand gelegen met achter je schapen die staan te grazen. Dus dat is ook wel weer een leuke ervaring!

Deze leuke tochtjes doen me goed en brengen me weer naar de realiteit dat ik moet genieten van al het moois! En het houdt me zeker te weten op de been! Ik moet er even bij vermelden dat ik de meeste tochtjes te danken heb aan Nic. Ik heb hem leren kennen tijdens het kamp, en hij heeft veel vrijetijd om mij de meest geweldige plaatsen te laten zien!! Dus daar heb ik echt wel geluk mee!!

Ik heb niet zomaar een besluit gemaakt om naar Nieuw-Zeeland te vertrekken voor 10 maanden en alleen maar te denken dat het makkelijk zal worden. Ik moet dóór mijn veilige cirkel om mijn doelen te bereiken. En dat is geen makkelijke taak voor mij, maar uiteindelijk zal ik een gelukkiger mens zijn!
Dus ik sluit af met nog een zin uit mijn ‘ Veel Geluk’ boekje;

-Waar je ook gaat, ga met hart en ziel- En dat zal ik ook zeker blijven doen!

~ Rianne*