Mooie sterren in donkere dagen

Het leven bestaat niet altijd alleen uit rozengeur. Je wordt soms, in dit geval al heel snel op de neus gedrukt dat je je aan de andere kant van de wereld bevind. En dat ik besef dat ik oma nooit meer zal kunnen aanraken en een dikke knuffel met een kus kan geven. Want dat was oma; de knuffeloma bij iedereen. Met af en toe gekke streken en een vrolijke lach! Ze had ook wel eens haar zeurmomenten, maar dat maakte oma wie ze was. En met name de sterkte en kracht die ze bezat om te kunnen zeggen wat ze dacht. Ik heb grote bewondering voor oma, om haar kracht en warmte waarmee ze door het leven ging. Ze heeft zich nooit uit het veld laten slaan toen ze in de rolstoel kwam te zitten. En nadat ze twee keer echt goed ziek was geweest en wij dachten oma te verliezen, besloot ze toch nog tot ieders verbazing bij ons te blijven. Ze kon en wilde ons nog niet alleen laten. Ze ging weer door het leven met een vrolijke glimlach en twinkelende ogen. Maar de laatste jaren leverde ze toch stukje bij beetje wat in, totdat ze klaar was om ons los te laten en ze naar een prachtig paradijs kon gaan. Oma Nies is dan ook vrijdagavond vredig in haar slaap gestorven.

Dit is er één van een stukje verdriet, en ook wel opluchting dat oma nu eindelijk een plek heeft gevonden om te rusten en te genieten. Ik wist dat het tijd was om Oma te laten gaan, maar toch kwam het sneller dan ik had verwacht. Ik had haar toch nog graag willen vasthouden en erbij willen zijn. Maar ik zit nu eenmaal hier op een prachtig eiland aan de andere kant van de wereld. En zal ik het op mijn eigen manier moeten verwerken en het een plekje moeten geven. Ik geloof dat alles een reden heeft en dat het zo heeft moeten zijn.

Ik heb deze dagen niet zo superveel gedaan. Donderdag ben ik met Ron meegeweest naar Trudy haar werkplek. Ze werkt namelijk voor The Global Youth Foundation. Dit is een organisatie die 2 keer in het jaar een discoverycamp organiseren voor tieners uit het hele land. Dit kamp is er om de tieners te helpen met bijvoorbeeld hun zelfvertrouwen, de relatie te verbeteren met de ouders, het leerproces te bevorderen enz. Het is een vrij heftig kamp voor de tieners, maar ik kan iedereen aanraden om zo’n kamp eens mee te beleven. Je leert zoveel over jezelf en in mijn geval stond ik weer veel krachtiger en positiever in het leven. Op www.globalyouth.co.nz kom je meer te weten over het Discovery-kamp. Ik heb vorig jaar al mogen ervaren als teamleader wat zo’n discovery-kamp betekend voor de tieners. Donderdag hebben we dus al alles liggen inpakken en opgestuurd naar Masterton. Ik kreeg toch weer de kriebels toen ik al die spullen zag en ze hebben mij overgehaald om weer teamleader te zijn bij de volgende Discovery. Deze volgende Discovery is nu woensdag al en zal weer 12 dagen duren. Van woensdag tot zaterdag zullen wij workshops krijgen hoe we om moeten gaan met de tieners en krijgen we de kans om elkaar goed te leren kennen. Door die workshops ervaren we wat de tieners ook te wachten staat, en zullen wij ook de nodige uitdagingen krijgen om ons uit je veilige schulpje te trekken. Ik heb dan wel al één voordeel en dat is dat ik weet wat me te wachten staat. Maar toch blijft het weer een beetje spannend, maar een geweldig ervaring om mee te maken. Vanaf zondag komen de tieners en begint het kamp pas echt. De tieners verblijven tot zaterdag en op zaterdag zullen ook de ouders al op tijd komen. Zij krijgen die dag ook een workshop hoe ze met hun kind om moeten gaan. En wij sluiten ons kamp dan af op zondag. Het kamp bevindt zich in Masterton, dit is een plaatsje in de Middle of Nowhere en waar telefoons dus GEEN bereik hebben. Dit hebben ze zo gedaan, zodat de tieners puur en alleen bezig zijn met hun ontwikkeling en het kamp, en niet met de buitenwereld. Dat geldt dus ook voor mij. Ik kan dus na het kamp pas weer wat op de site zetten. Het zullen weer heftige dagen worden, maar het is zo mooi om te zien hoe je de tieners ziet veranderen. Ik zal hier dan weer een hoop energie en kracht van krijgen! En dit zal tevens ook een goede manier zijn om de mooie herinneringen aan mijn oma een plekje te kunnen geven.

Jullie horen weer na het kamp wat van mij, met heel veel mooie verhalen. Veel succes iedereen en tot snel.

Voor mijn dierbare oma,
Je bent altijd ons zonnetje in de familie geweest. Met je lieve glimlach en je twinkelende ogen. Je was nooit te beroerd voor een dikke knuffel en gekke praat. Je was dan ook niet voor niets geliefd bij iedereen.
Jij blijft altijd in onze harten voortbestaan door de liefde en warmte die je aan ons ieder hebt gegeven. Je bent er één uit duizenden met een gouden randje.
Puur en vol levenskracht ben je door het leven gegaan, maar de sterren in je twinkelende ogen vonden het tijd dat je naar een prachtig paradijs werd gebracht waar je nu kan gaan genieten. Oma, rust zacht; je hebt het zo verdiend!

Veel liefs Rianne