Crashen, opstaan en skydiven!

Wat een intense laatste week heb ik toch gehad zeg. Ik kan het soms nauwelijks allemaal voorstellen.
Na Nelson zijn we dus vertrokken naar het prachtige Abel Tasman National Park. Daar verbleven we op Old McDonalds farm. Erg leuk om in de natuur te overnachten. ( wel in een kamer, geen tentje). Maar die kakkerlakken daar! Ik heb ze echt nog nooit zo groot gezien daar! Na een heerlijke bbq 's avonds zijn we dan toch maar gaan slapen, want de volgende dag zijn we namelijk gaan kajakken! Erg leuk, maar zwaar. Was een beetje vergeten hoe zwaar het is om op zee te kajakken en dan waait het ook nog!! haha, maar het uitzicht en de vele kleine baaitjes die we gezien hebben waren echt geweldig mooi!! 's avonds was er een band bij het ' Park Cafe'. Ik geloof dat dat trouwens ook het enige cafe in het hele dorp was! Die band waren dus hippies, waar natuurlijk ook heel veel hippies waren! Ik moet jullie zeggen, ik heb echt een geweldig avond gehad en veel gedanst en gelachen.
Maar goed, de volgende dag moesten we vroeg ons bed uit omdat we zo nodig een wandeling van 6 uur wouden maken. Daar hadden we de volgende morgen dus al meteen spijt van! Nog half moe stapten we in de water taxi naar Bark Bay, waar ik toch al wat wakkerder begon te worden. Eenmaal in Bark Bay begon onze wandeling van 6 uur! Maar echt, we hebben een mooie dag gehad met heel veel zon, wat resulteerde in mooie foto's!!

Die volgende dag, zaterdag werd een dag om nooit te vergeten. We stonden weer vroeg op om met de bus naar onze volgende bestemming te gaan. Die dag was het slecht weer, veel wind en regen. En wij al helemaal blij dat we dat weer niet hadden gehad in Abel Tasman. 's Middags een lunchstop gemaakt en daar met een oudere vrouw Jenny gepraat die ook op de Stray bus zat. Na nog even bij de Seal Colony te hebben gestopt, zijn we rechtsaf geslagen om dan toch echt een van de mooiste tochten door Nieuw-Zeeland te maken op State Highway 6...

Zover zijn we helaas niet gekomen, want voordat iemand het wist raakte we van de weg af en belanden we 10 meter diep in een ravijn en werd alles even een waas. Ik kan het soms nog nauwelijks voorstellen dat dit ons is overkomen. Maar ik mag echt ontzettend dankbaar zijn dat we nog leven en gewoon weer duur kunnen reizen. Jenny daarentegen is overleden bij de crash. Het is gewoon zo oneerlijk, wij hebben allemaal niks en zij is gestorven. Dat is iets wat me behoorlijk dwars zit. Wij genieten nog volop van het leven en zij is er niet meer. Zij is op 62 jarige leeftijd overleden. 1 meisje ligt nu nog in het ziekenhuis, zij heeft 3 botjes in haar nek gebroken. Maar verder gaat het gelukkig goed met haar.
Vanaf het begin van de crash zijn we SUPER opgevangen door iedereen. De mensen die het hebben zien gebeuren zijn er vanaf de eerste seconde voor ons geweest en gezorgd dat we warm bleven. Verder hebben de brandweer,ambulance mensen en de slachtofferhulp geweldig voor ons gezorgd. Ze bleven maar checken hoe het met ons ging. En aan eten al helemaal geen gebrek! Ook zijn we die 3 nachten bij de Bullers Bridge Motel in Westport blijven overnachten. Ook hier weer, de mensen waren zo ontzettend lief!Dat is gewoon onvoorstelbaar.
Dinsdag hadden we dan toch besloten om door te gaan met reizen, ik zag het eigenlijk niet zo zitten om weer een bus in te stappen. Maar Heather, de general manager en een bus chauffeur waren er voor ons om ons te steunen. En dus zijn we met 7 mensen die bus weer ingestapt om rustig op ons gemak door te reizen. Ik moet door en ik weet ook dat ik die bus weer inmoest. Dit betekende ook dat we langs de plaats van het ongeluk kwamen, hier hebben we toen nog even bloemen neergelegd. Maar daarna had ik wel het gevoel dat ik door kan gaan en ik het ongeluk achter me heb gelaten. De tocht was zoals ik al zei; erg relaxed en gewoon extra veel stops gemaakt. Kerin, de chauffeur zei ook iedere keer wat voor wegen ons te wachten stond en zo. En dus kwamen we dinsdag-avond dan eindelijk aan in Franz Josef. Dat was echt een opluchting. Dit hostel had voor ons onbeperkt eten en drinken gegeven. En ja, we moesten dus wel even vieren dat we eindelijk aangekomen ware in Franz Josef! Altijd heerlijk met gratis alcohol,haha!
In Franz Josef hebben we de glacier-tocht gemaakt. Echt waanzinnig mooi! Het ene moment loop je door een stukje regenwoud en dan in 1 keer sta je bij de gletsjer!
En als jullie dan dachten dat dat genoeg avontuur voor mij was die dag, dan hebben jullie het mis. Ik had er met Kerin over gehad dat ik graag zou willen skydiven bij de glacier. Door de crash durfde ik in eerste instantie niet meer. Totdat ik besefte dat het wel erg belachelijk zou zijn om niet te gaan skydiven, juist omdat ik dat ongeluk heb meegemeekt! Ik moet juist vieren dat ik dat nog kan doen en dus had hij dat voor mij geregeld. Sandra en nog 2 andere hadden besloten om ook te gaan.
En dus werden we vanuit de wandeling meteen het busje ingestopt en naar de Fox Glacier gereden voor de skydive!
Echt een unieke ervaring! Allereerst het uitzicht! Geweldig!!! Deze skydive is niet voor niets uitgeroepen tot de mooiste skydive van Nieuw-Zeeland! Je hebt vanuit de lucht namelijk uitzicht over de gletsjers, Franz Josef en Fox. En de twee hoogste bergen van nieuw-zeeland; de Mount Cook and Mount Tasman. Dat leverde geweldig foto's op! En tenslotte dan toch vanuit 12.000 feet even uit het vliegtuig springen en een vrije val van 45 seconden mee te maken waarna de parachute overgaat en je nog zo'n 5 minuutjes in de lucht blijft hangen! KORTOM GEWELDIG!!
En ik heb dan toch weer het gevoel dat ik wat overwonnen heb en het ongeluk weer wat meer op de achtergrond kom te liggen.
Gisteren zijn we vertrokken naar Queenstown, en daar zijn we nu op dit moment aangekomen. Grote stad met veel mensen en natuurlijk de vele buny-mogelijkheden. Maar dat laat ik nog maar even achterwege, ik heb even genoeg avontuur meegemaakt!
Morgen vertrekken we weer door naar de Milford Sounds, wat ook hoog op mijn prioriteit staat.
Dus het leven gaat gewoon weer door en ik probeer zoveel mogelijk te genieten van het mooie nieuw-zeeland! Want het blijft mooi en het staat niet stil bij die ene gebeurtenis!

Ik hoop dat jullie allemaal de carnavalsdagen hebben overleerfd en ook volop aan het genieten zijn!!

Ik probeer snel weer eens wat foto's erop te zetten, maar daar heb ik op dit moment even geen tijd voor.

Take care! Dikke kus van Rianne